یادمان باشد از امروز جفایی نکنیم

گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم ؛

خود بتازیم به هر درد که از دوست رسد

بهرِ بهبود ولی فکر دوایی نکنیم ؛

جای پرداخت به خود بر دگران اندیشیم

شِکوه از غیر، خطا هست خطایی نکنیم ؛

یاور خویش بدانیم خدایاران را

جز به یاران  خدادوست وفایی نکنیم ؛

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند

طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم ؛

گر که دلتنگ از این فصل  غریبانه شدیم 

تا بهاران نرسیده است هوایی نکنیم ؛

گِله هرگز نبُود شیوه ی دلسوختگان 

با غم خویش بسازیم و شفایی نکنیم ؛

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم 

وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم ؛

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست 

گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم ؛

و به هنگام نیایش سرسجاده ی عشق 

جز برای دل محبوب دعایی نکنیم ؛

مهربانی صفت بارز عشاق خداست

یادمان باشد از این کار اِبایی نکنیم ...