خداوندا! مرا شایسته آن کن تا به همنوعانم که در سراسر دنیا در فقر و گرسنگی به دنیا می آیند و میمیرند ؛ خدمت کنم
خدایا! امروز با دستهای ما روزی عشق ،آرامش و سرور به آنها ببخش
خدایا! مرا معبر آرامش کن ؛
تا آنجا که نفرت هست ، عشق جاری سازم
آنجا که خطا هست ، بخشایش بگسترم
آنجا که جدایی هست ، وصل بیافرینم
آنجا که لغزش و دروغ هست ، حقیقت بیاورم
آنجا که تردید هست ، ایمان بیاورم
آنجا که ظلمت هست ، نور بتابانم
و آنجا که اندوه است ، شادی منتشر کنم
خدایا! مرا موهبت آن عطا کنم تا به جای آسودن به دیگران آسایش بخشم.
و بجای آنکه دیگران درکم کنند ، درکشان کنم
و بجای آنکه عشق دریافت کنم ، عشق بورزم
زیرا با فراموش کردن خویش است که می توان به هرچیز رسید
با بخشایش است که بخشوده می شویم
و با مردن است که زندگی ابدی میابیم
