1) 29دی ماه سال 1357 هجری شمسی :
بهمناسبت اربعین حسینی و دعوت حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) رهبرکبیرانقلاب اسلامی به شرکت در تظاهرات ، تهران و دیگر شهرستانها شاهد یکی از بزرگترین راهپیمایی ها در تاریخ ایران بود راهپیمایان در قطعنامه خود اعلام غیر قانونی بودن سلطنت و خلع شاه ، برقراری حکومت اسلامی ، تشکیل شورای انقلاب اسلامی ، برکناری دولت بختیار و پیوستن قوای نظامی به ملت را خواستار شدند مردم انقلابی هم چنین در این قطعنامه برروابط حسنه با همه ملتها ، استعفای وکلای مجلس و اعضای شورای سلطنت تأکید کردند. در همین ایام حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) در پیامی فرمودند:« اینجانب ان شاءالله تعالی به زودی به شما میپیوندم تا در خدمت شما باشم و باهمّت شجاعانه شما به رفع مشکلات کوشا بوده و با هم صدا و هم قدم شده همه اقشارملت برفسادها غلبه کنیم گفتنی است که طبق گزارش خبرگزاری ها در راهپیمایی اربعین حسینی در شهر تهران، دو میلیون نفر شرکت داشتند. |
|
2) 29 دی ماه سال 1358 هجری شمسی :
در پی تهاجم چند صد مرد مسلح عراقی به پاسگاههای مرزی اطراف قصر شیرین دولت ایران یادداشت اعتراضی تسلیم مرزبانان عراقی کرد. شایان توجه است که این واقعه ماهها قبل از شروع رسمی جنگ تحمیلی عراق علیه نظام جمهوری اسلامی ایران روی داد. |
3) شکایت ایران از دخالتهای شوروی در شئون ایران به سازمان ملل متحد (1324 ش):
غائلهآذربایجان یکی از مسائلی بودکه با پایان جنگ جهانی دوم در ایران صورت عمل به خود گرفت اما بازتاب بینالمللی یافت. شکلگیری فرقه دموکرات به رهبری جعفر پیشهوری و حمایت دولت شوروی از خودمختاری آذربایجان، باعث عکسالعمل ارتش ایران شد. در این حال نیروهای نظامی ایران قصد ورود به منطقه را داشتند اما سربازان شوروی که از زمان جنگ جهانی دوم در منطقه مستقر بودند از ورود آنان به منطقه جلوگیری کردند. در شهریور 1324ش، دولت ایران از دولتهای نیروهای مستقر در کشور درخواست کرد افراد خود را از ایران خارج کنند که آمریکا و انگلستان در راستای مقابله با شوروی این امر را عملی کردند. اما ارتش شوروی، برخلاف قراردادهای قبلی از این اقدام سر باز زد. از این رو، در روز 29 دی 1324ش نماینده ایران در سازمان ملل از این سازمان درخواست رسیدگی نمود که پس از صدور قطعنامه و پیگیری امر، قرار شد که نیروهای شوروی تا خرداد 1325 ایران را ترک کنند. شش ماه پس از خروج ارتش سرخ، نیروهای نظامی ایران با ورود به آذربایجان، به غائله حزب دموکرات پایان بخشیدند. |
|
4) رحلت فقیه و مرجع بزرگوار آیتاللَّه "سید محمد حجّت کوهکمرهای" (1331ش):
آیتاللَّه سیدمحمد حجّت کوهکمرهای در سال 1271ش (1310 ق) در تبریز به دنیا آمد. پدر ایشان آیتاللَّه سیدعلی از مراجع معروف و معاصر شیخ مرتضی انصاری بود. ایشان پس از تحصیل مقدمات در تبریز راهی نجف اشرف گردید و از محضر آیات عظام سید محمدکاظم یزدی، میرزا حبیباللَّه رشتی، شیخ الشریعه اصفهانی، میرزای نایینی و آقاضیاءالدین عراقی استفاده نمود. ایشان سپس راهی قم گردید و از درس آیتاللَّه شیخ عبدالکریم حائری یزدی بهره برد و مورد توجه و لطف استاد قرار گرفت، به طوری که وی را به عنوان یکی از دو وصی شرعی خود انتخاب نمود. آیتاللَّه حجت در فن رجال و درایه تخصص فراوانی داشت و از علمای بزرگ، اجازه روایت اخذ کرده بود. ایشان پس از درگذشت آیتاللَّه حائری، زعامت اجرایی و علمی حوزه را با همکاری دو تن از بزرگان معاصرش به دوش کشید و به تألیف و تدریس خود ادامه داد. سرانجام این عالم ربانی در 29 دی 1331ش (3 جمادیالاولی 1372ق) در 60 سالگی رحلت کرد و در مدرسه حجتیه قم مدفون گشت. |
5) تظاهرات میلیونی مردم انقلابی ایران در روز اربعین حسینی علیه دولت بختیار (1357ش):
بهدعوت امام خمینی(ره) مردم ایران، با اتحاد، در یک راهپیمایی، علیه آخرین بازمانده رژیم شاه شرکت کردند. در این تظاهرات که از بزرگترین اجتماعات دوران انقلاب بود و همزمان با روز اربعین سال 1399ق برگزار شد، شرکت کنندگان خواستار اعلام غیرقانونی بودن سلطنت و خلع رژیم شاه و تأسیس جمهوری اسلامی شدند. غیر از تهران، در غالب شهرها راهپیمایی انجام گرفت ولیکن در نجف آباد، کرمانشاه، نهاوند، ارومیه و مسجد سلیمان به شدیدترین وضع به خاک و خون کشیده شد و صدها تن از مردم، کشته و زخمی شدند. در همین روز حضرت امام، در پیامی خطاب به ملت ایران فرمودند: "اینجانب ان شاءاللَّه به زودی به شما میپیوندم تا در خدمت شما باشم و با همت شجاعانه شما به رفع مشکلات بپردازیم و با همصدا و همقدم شدنِ همه ملت، در راه استقلال و آزادی ایران بکوشیم". |
|
6) رحلت مرجع و عالم بزرگ آیتاللَّه "سید احمد خوانساری" (1363 ش):
آیتاللَّه سید احمد موسوی خوانساری در سال 1269ش (1309 ق) در خوانسار به دنیا آمد. وی در کودکی پدر را از دست داد و از آن پس تحت سرپرستی برادر بزرگش قرار گرفت. ایشان پس از طی مقدمات در زادگاه خود، راهی اصفهان و نجفاشرف گردید و از محضر استادان نامداری همچون: آخوند خراسانی، سید محمدکاظم یزدی، میرزای نایینی و آقاضیاء عراقی استفاده کرد. ایشان همچنین در اراک نیز از آیتاللَّه حائری یزدی کسب فیض نمود. آیت اللَّه خوانساری از آن پس به تدریس همت گماشت و مدتی بعد درس خارج فقه و اصول خود را دایر ساخت. وی در سال 1329ش، به درخواست مردم تهران به آن شهر عزیمت نمود و در مسجد حاج سید عزیزاللَّه بازار تهران، به اقامه نماز جماعت مشغول گردید. آیتاللَّه خوانساری از عالمانی است که همزمان با خروش مقدس امام خمینی علیه رژیم طاغوت، همواره از آن حضرت پشتیبانی میکرد و از هر اقدامی برای پیشبرد اهداف انقلاب کوتاهی نمیکرد. حضور ایشان در پایتخت علاوه بر روحیه دادن به انقلابیون، باعث برخورد محتاطانهتر رژیم با مردم میگردید. در محضر درس این فقیه نستوه، عالمان نامداری چون حضرات آیات: شهید مرتضی مطهری، امام موسی صدر، سید رضا صدر و جلال طاهر شمس پرورش یافتند. آیتاللَّه خوانساری در طول عمر با برکت خود، آثار فراوان عمرانی و علمی از خود برجای گذاشت که بخش عمدهای از آن، شامل آثار علمی و تالیفات آن فقیه بزرگوار میباشد. شرح مختصر نافع، حاشیه بر عروة الوثقی و العقاید حقه و... از آن جملهاند. ایشان از صدقات جاریه به ساخت مساجد و مدارس و حسینیهها و درمانگاهها همت گماشت و منشأ خدمات خیر گردید. آیتاللَّه خوانساری سرانجام در 29 دی 27 ( 1363 ربیعالثانی 1405ق) در 94 سالگی رحلت کرد و در حرم حضرت معصومه(سلام الله علیها) به خاک سپرده شد. |
7) روز هوای پاک |
8) سوم ماه صفرسال57 هجری قمری:
«حضرتامام محمد باقر(علیه السّلام) » پنجمین ستاره آسمان امامت درمدینه منوره قدم به عرصه حیات نهادند. مادرامام محمد باقر(علیه السّلام) فاطمه دخت گرامی امام حسن مجتبی (علیه السّلام) بود، ازاین رو آن حضرت هاشمی و علوی محسوب می شوند. دوران زندگی امام محمد باقر(علیه السّلام) بسیارپرآشوب و نابسامان بود. زیرا ازیک طرف شهادت امام حسین (علیه السّلام) تأثیربسیارعمیقی درمحیط جامعه اسلامی گذاشته بود و ازطرف دیگرجنایتهای اجتماعی و مفاسد اخلاقی خلفای آل مروان و آل زیاد مردم را به تنگ آورده بود. امام محمد باقر(علیه السّلام) درچنین محیط نابسامانی با درایت خاص خویش اصول فقه را بنیان گذاشتند و مکانی علمی- مذهبی بنا کردند که دانشمندان بسیاری دراین مرکزپرورش یافتند. عمق دانش و اِشراف امام محمد باقر(علیه السّلام) برعلوم مختلف موجب شد که ایشان را« باقِرُ العلوم» یعنی شکافنده دانشها بخوانند. امام پنجم دردوران امامتشان با مخالفتهای امویان مواجه بودند اما با وجود فشارها و تنگناهای بسیار، امام باقر(علیه السّلام) ازطریق تعلیم و تربیت طالبان علم، جنبش علمی دامنه داری را آغازکردند که مقدمات تأسیس دانشگاه اسلامی را دردوران خفقان اموی پی ریزی کرد. این امربا پرورش دانشمندان علوم اسلامی درزمان فرزند بزرگوارامام محمد باقر«علیه السلام» یعنی امام جعفرصادق «علیه السلام» شکل گرفت و به ثمررسید. |
|
9) سوم ماه صفرسال1349هجری قمری:
سید احمد ادیب پیشاوری حکیم ، ادیب و شاعرگرانقدرقرن اخیر درتهران درگذشت. او درپیشاور پاکستان متولد شد و تحصیلاتش را درغزنین، خراسان و سبزواربه پایان رساند. ادیب پیشاوری ازشاگردان حاج ملا هادی سبزواری بود و مراتب عالی فلسفه را ازوی آموخت. سپس به مطالعه کتابهای ادبی و سرودن شعرپرداخت. |
10) سوم ماه صفرسال370هجری قمری:
«حجة الحق ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا » ملقّب به« شَرَفُ المُلک» و« شیخ الرئیس» ازنوابغ و دانشمندان نامدارجهان و ازحکیمان بزرگ ایران و اسلام درقریه خورمثن خراسان بدنیا آمد. این نابغه دوران کودکی قرآن و برخی ازدانشها چون منطق، هندسه و نجوم راآموخت. سپس به تحصیل علوم طبیعی، مابعدالطّبیعه و طب پرداخت. ابن سینا دردوران جوانی به سبب تحصیل علوم معالجه نوح بن منصورسامانی ازکتابخانه و ارزشمند او بهره مند شد و با مطالعه کتابهای فراوان بردانش خویش افزود. ازجمله کسانی بود که ازنظرهوش و استعداد درحدکمال انسانی و درکارتحقیق بسیاردقیق و نکته سنج بود. ابوعلی سینا درمشرق فیلسوفی توانا بشمارمی رود و درمغرب به طبیبی حاذق شهرت دارد. فلسفه ابن سینا مشّایی و متأثّر ازفلسفه نو افلاطونی اسلامی است. ابن سینا نخستین کسی است که کتابهای جامع و منظم فلسفی درباب اسلام نوشت. ازمیان آثارارزشمند دانشمند نابغه ابوعلی سینا «نجات، انتشارات، قانون، شِفا و دانشنامه علایی» را می توان نام برد. |
|
11) وفات "سیده نفیسه" عالمهی اسلامی (208 ق):
سیده نفیسه، دختر حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب همسر اسحاق مُؤْتَمَن و از زنان محدّثه میباشد. او در سال 145 ق درمکه متولد شد و در مصر اقامت گزید. پس از وفات شافعی، عالم بزرگ مسلمان، جنازهاش را به خانهی آن بانوی مجلّله برده و در آنجا نماز خواندند. سیده نفیسه در مصر دار فانی را وداع گفت و مقبرهاش زیارتگاه گردید. |
|
12) درگذشت "محمد بن عبداللَّه" معروف به حاکم نیشابوری محدث و فقیه مسلمان (405 ق)
: محمد بن عبداللَّه مشهور به حاکم نیشابوری از بزرگان محدثین و فقها و مورخین اسلام است. معروف است که وی با دو هزارتن از مشایخ در بلاد مختلف دیدار و مباحثه کرده و از آنان حدیث شنیده است. ابوعبداللَّه در سال 359 ق قاضی نیشابور شد و در نزد شاهان آلبویه و سامانی حرمت و تقرب داشت. کتاب معروف او در حدیث "المُسْتَدْرَکُ بَیْنَ الصحیحین" است. کتاب تاریخ نیشابور یا تاریخ علمای نیشابور از تألیفات دیگر اوست. |
13) 19 ژانویه سال 1907 میلادی :
امینالله حسین آهنگساز و موسیقیدان برجسته ایرانی تبار در خانوادهای ایرانی در ترکمنستان روسیه متولد شد. او از 12 سالگی به دنیای موسیقی وارد شد و پس از انقلاب اکتبر در سال 1917 در روسیه به اتفاق خانواده اش به آلمان مهاجرت کرد امین الله حسین بعد از مدتی تحصیل طب دوباره به موسیقی روی آورد. اولین اثر امین الله حسین« به سوی روز نهایی و مهمترین اثر وی سمفونی شن و مینیاتورهای ایرانی» نام دارد. |
|
14) پایان حاکمیت اسلام در اندلس اسپانیا پس از یورش مسیحیان (1492م):
از اوایل قرن هشتم میلادی برابر با اواخر اولین قرن هجری، مسلمانان که بیش از نیم قرن از حکومتشان در جنوب غربی آسیا و شمال افریقا میگذشت به اسپانیا لشکرکشی کردند و آن را ضمیمه حکومت اسلامی نمودند. در طول صدها سال حکومت مسلمانان در اسپانیا که به اندلس شهرت یافته بود، مراکز متعدد فرهنگی و اقتصادی به وجود آمده و شهرهای فراوانی ساخته و تجدید بنا شد. در اواخر قرن پانزدهم میلادی، اندلس دستخوش موج عظیمی از حملات پی در پی مسیحیان گردید و قلمرو مسلمانان، در شرق و غرب، یکی پس از دیگری به دست مسیحیان افتاد. در طی حملات بعدی، بسیاری از شهرهای غربی به تصرف مهاجمان مسیحی درآمد و از آن پس، اوضاع اندلس رو به پریشانی نهاد. حملات سنگین مسیحیان باعث تضعیف بیشتر قوای مسلمانان و کاهش قدرت آنان گردید و مسیحیان را در تصرف دیگر شهرهای اندلس، مصممتر ساخت. پس از چندی پرتغالیها سرزمینهای جنوب غربی را مورد تجاوز قرار داده و علی رغم تحمل تلفات فراوان، با تصرف نقاط مختلف اندلس شامل قرطبه و اِشبیلیه، آخرین ضربات را بر پیکر اندلس وارد آوردند. هنوز مدت زیادی از این تجاوزات نگذشته بود که تمام شهرهای اسلامی اندلس در شمال، غرب و شرق به دست مسیحیان افتاد و از فرمانروایى پهناور و مقتدر مسلمانان در اندلس، جز غرناطه در جنوب و چند شهر کوچک، دیگر چیزی باقی نماند. سرانجام مهاجمان مسیحی با حملهای وسیع و پس از 9 ماه محاصره، شهر غرناطه، آخرین پایگاه مسلمانان در اندلس را که در دوران شکوفایى تمدن اسلامی در طی چندین قرن به عنوان مهد این تمدن به شمار میرفت، در 19 ژانویه 1492م تصرف کردند و به این ترتیب اندلس پس از حدود 800 سال به طور کلی از دست مسلمانان خارج شد. مسلمانان در هنگام حکومت خود در اندلس، در نشر فرهنگ و تمدن اسلامی کوشیدند و تمدنی درخشان با شهرهای آباد، کشاورزی، صنایع و معماری پرشکوه به وجود آوردند. بدین وسیله بود که تمدن اسلامی و قسمت مهمی از علم و ادب یونان از طریق اسپانیا به اروپای غربی انتقال یافت. و از میان مسلمانان اندلس، دانشمندان بزرگی در علوم گوناگون ظاهر شدند و در بسط تمدن اسلامی کمک شایانی کردند. |
|
15) تولد "میشل عَفلق" پایهگذار حزب بعث (1910م):
میشل عفلق پایهگذار حزب بعث در 19 ژانویه 1910م در دمشق و در یک خانواده مسیحی به دنیا آمد. وی در 18 سالگی برای ادامه تحصیل عازم فرانسه شد و از دانشگاه سوربُن این کشور فارغ التحصیل گردید. عفلق در سال 1933م به همراه یکی از دوستانش هسته اولیه یک سازمان سیاسی تشکیلاتی با هدف اتحاد همه احزاب و تشکیلات سیاسی موجود در کشورهای عربی را بنیان نهاد. آنان با این هدف، در سال 1941م سازمان الاحیاء العربی را بنیانگذاری کردند و سپس روزنامه البعث را که ارگان این حزب بود، تأسیس کردند. عفلق نیز در اولین کنگره عمومی حزب بعث در سال 1947م به دبیر کلی این حزب انتخاب شد و با حمایت از طرح وحدت سیاسی سوریه و مصر، به عنوان یک چهره برجسته سیاسی مطرح گردید. وی طی سفری به بغداد، حمایت خود را از کودتای عبدالکریم قاسم در براندازی حکومت سلطنتی اعلام نمود و جای پایى نیز در عراق برای خود باز کرد. عفلق طی زمینهسازی سیاسی جهت کودتای آرام احمد حسن البکر در سال 1968، از دمشق به بغداد آمد و از آن تاریخ تا زمان مرگ خود به عنوان مغز متفکر حزب بعث عراق باقی ماند. میشل عفلق مدافع سرسخت اندیشه پان عربیسم و ناسیونالیسم عربی بود و اندیشه سلطه بر کل جهان عرب که توسط حکومتهای بعثی عراق ابراز شد از خمیرمایههای ذهنی میشل عفلق ناشی میگردید. میشل عفلق سرانجام در 24 ژوئن 1989م در 79 سالگی بر اثر بیماری در پاریس جان سپرد. |
16) تولد "فدریکو فللینی" فیلمساز مشهور ایتالیایی (1920م):
فدریکو
