آیا
تا به حال به اینکه چطور یک صفحه اینترنتی به کامپیوتر شما رسیده است فکر
کرده‌اید؟در نوشتار زیر به معرفی جزئیات این عملیات و معرفی اجزای آن
پرداخته شده است.

آیا تا به حال به اینکه چطور یک صفحه اینترنتی به کامپیوتر شما رسیده است فکر کرده‌اید؟ 
پشت کامپیوتر خود نشسته‌اید و دوستی ایمیلی به شما می‌زند و آدرس سایتی به این شکل را به شما می‌دهد،http://www.web.com/web-server.htm

مرورگر اینترنت شما با سرور ارتباط ایجاد کرده و صفحه مورد نظر را درخواست و دریافت کرده‌ است.

جزئیات این عملیات و معرفی اجزایی که به این عملیات کمک می‌کنند:

• مرورگر، آدرس را به قسمت‌های زیر تقسیم می‌کند:

ـ پروتکل: http 
ـ نام سرور: www.web.com
ـ نام فایل: web-server.htm

• مرورگر
  باید با یک سرور نام‌های دامنه (DNS) ارتباط برقرار کند و آدرس مربوطه را
  به یک آدرس IP‌ که برای سرور و کامپیوتر قابل درک است، تبدیل کند. [چطور
  سرور نام‌های دامنه کار می‌کند؟] 
  
  

  جستجوگر سپس با سرور در IP دامنه و پورت 80 ارتباط برقرار می‌کند.(در مورد پورت در ادامه توضیح می‌دهیم)

  براساس پروتکل http مرورگر دستور GET را به سرور می‌فرستد و تقاضای فایل web-srever.htm را می‌کند

  سپس سرور متن HTML صفحه را برای مرورگر می‌فرستد

  مرورگر
  متن HTML را می‌خواند و آن را به فرمت مخصوص تبدیل می‌کند و نمایش می‌دهد.
  به ساده‌ترین بیان شکل زیر می‌تواند گویای این عملیات باشد.

   

  اینترنت:

  اینترنت
  مجموعه وسیعی از کامپیوتر‌هاست که تحت یک شبکه کامپیوتری به هم متصل شده
  اند. این شبکه به تمام کامپیوتر‌ها این اجازه را می‌دهد که با هم ارتباط
  برقرار کنند. یک کامپیوتر خانگی ممکن است توسط خطوط تلفن یا ADSL و یا بی
  سیم به سرویس دهنده اینترنت (ISP) متصل شود. [چطور زیرساخت‌های اینترنت
  کار می‌کنند؟]

  کامپیوتر‌های یک کتابخانه یا دانشگاه و یا یک شرکت
  معمولاً همگی به یک شبکه LAN متصل می‌شوند و آنگاه شبکه LAN به اینترنت
  متصل می‌شود و کامپیوتر‌های شبکه به این صورت به اینترنت متصل می‌شوند.

  سپس
  هر سرویس دهنده اینترنت (ISP) محلی به یک سرویس دهنده اینترنت بزرگتر متصل
  می‌شود و به همین ترتیب سرویس دهند‌های منطقه‌ای که یک یا چند کشور را در
  بر می‌‌گیرند به سرویس دهنده‌های اصلی جهانی متصل می‌شوند. به این ترتیب
  هر کامپیوتری که به یکی از این ISP ها متصل است به تمام کامپیوتر‌های متصل
  به ISPهای دیگر نیز متصل می‌شود.

  کلاینت‌ها (Client) و سرور‌ها:

  اجزای
  اینترنت را می‌توان به نوعی به دو دسته تقسیم کرد. کامپیوتر‌ها و اجزایی
  که اطلاعات و خدماتی را به باقی اجزا می‌دهند را سرور می‌نامند و
  کامپیوتر‌ها و اجزایی که این سرویس‌ها را طلب و دریافت می‌کنند کلاینت
  می‌نامند.

  برای مثال وقتی می‌خواهید ایمیل‌های خود را بخوانید،
  سرویس دهنده ایمیل قسمتی از کامپیوتر‌های خود را به عنوان سرور و برای
  سرویس دادن به مشترکین روی اینترنت قرار می‌دهد. از طرفی کامپیوتر شما که
  ممکن است سرویسی به کامپیوتر دیگر ندهد؛ کلاینت و گیرنده سرویس است.

  از
  طرف دیگر هر سرور نیز می‌تواند سرویس‌های مختلفی را بدهد. برای مثال
  می‌تواند سرور وب باشد یا سرور ایمیل. از این رو کلاینت‌ها نیز می‌توانند
  به قسمت‌های مختلف سرور‌ها متصل شوند. برای مثال مرورگر اینترنت شما به
  احتمال زیاد به سرور وب متصل می‌شود و مرورگر ایمیل شما به قسمت ایمیل
  سرور.

  از دیگر اجزا و قسمت‌های اینترنت آدرس IP و نام دامنه و به
  دنبال‌ آن‌ها سرور نام‌های دامنه است. [چطور سرور نام‌های دامنه (DNS) کار
  می‌کند؟]

  درگاه (Port):

  هر سرور سرویس‌هایی
  را که دارد تحت یک درگاه در اختیار کلاینت‌ها قرار می‌دهد. برای مثال اگر
  سایتی دارای یک سرویس وب و یک سرویس پروتکل انتقال فایل (FTP:
  FileTrasferProtocl) باشد؛ سرور وب خود را تحت درگاه 80 و FTP را تحت
  درگاه 21 قرار می‌‌دهد.

  اگر سرور پورت مورد نظر را داشته باشد و آن
  را بشناسد و اگر یک دیوار آتش (FireWall) آن را محافظت نکرده باشد آنگاه
  می‌توانید از هر کجای اینترنت به آن متصل شوید. [چطور FireWall کار
  می‌کند؟]

  توجه داشته باشید که هیچ قانونی برای تنظیم درگاه‌ها وجود
  ندارد و اگر شما سرور خود را روی پورت 984 تنظیم کرده‌باشید هیچ مشکلی پیش
  نمی‌آید. برای مثال اگر سرور خود را به شکل http://aaa.yyy.zzz:984 تنظیم
  کرده باشید مرورگر به پورت 984 متصل می‌شود ولی اگر درگاه خاصی را تنظیم
  نکرده‌باشید، آنگاه مرورگر به صورت پیش فرض به درگاه 80 متصل می‌شود.

  پروتکل:

  پروتکل‌ها
  راه مکالمه و ارتباط با سرور را مشخص می‌کند. بر اساس این پروتکل‌ها هر
  کامپیوتر و کلاینت با سرور ارتباط برقرار می‌کند. پروتکل‌ها متن هستند و
  به صورت پیش فرض توسط مرورگر‌ها قابل درک هستند.

  ساده‌ترین پروتکل؛
  پروتکل زمان یا DayTime است. اگر مرورگر شما به سروری که پروتکل DayTime
  را پشتیبانی می‌کند؛ متصل شود؛ سرور زمان فعلی را برای کامپیوتر شما
  می‌فرستد و ارتباط را می‌بندد. اکثر سرور‌های UNIX این پروتکل را پشتیبانی
  می‌کنند. در UNIX این پروتکل به این شکل است و به کامپیوتر شما می‌گوید: «
  اگر به من متصل شوی؛ اطلاعات زمان و تاریخ را برایت می‌فرستم و بعد ارتباط
  را قطع می‌کنم»

  %telnet web67.ntx.net 13 
  Trying 216.27.61.137 
  Connected to web67.ntx.net 
  Escape character is"^]" 
  Sun Oct 25 08:34:06 1998 
  Connection closed by foreign host

  به این ترتیب و با کمی جزئیات بیشتر، اینترنت؛ این مجموعه گسترده و پهناور میلیاردها کامپیوتر را به هم متصل می‌کند.